Het verhaal achter het kind
Het maken van elke collage begint met goed luisteren. Welk verhaal hebben ouders van het overleden kind te vertellen? Wat was het voor kind, voor mens, wat is er zo uniek en eigen aan hem of haar? Wat voor plek nam het kind in binnen het gezin? Ik kom bij mensen thuis, dus dat gesprek vindt plaats in je eigen, vertrouwde omgeving.
Herinneringen en anekdotes
Samen bekijken we alle tekeningen en knutselwerkjes en dan ontstaat het gesprek vanzelf: er komen herinneringen, anekdotes, er wordt gelachen en gehuild. Het is vaak confronterend en pijnlijk om al die werkjes weer te zien. Alles komt weer boven. Maar het wordt ook als bevrijdend en helend ervaren, heb ik gemerkt. Mensen vinden het fijn om vertrouwelijk met iemand te praten die het verlies van een kind zelf heeft meegemaakt, die ervaringsdeskundig is en weet waar je dan doorheen gaat. Maar die ook perspectief kan bieden. Samen bouw je aan het monument voor het overleden kind, samen draag je de bouwstenen ervoor aan.
Herkenbaar portret
Vervolgens ga ik in mijn atelier aan de slag met de tekeningen en knutselwerkjes, die mij zijn toevertrouwd. Vanzelfsprekend ga ik er integer en respectvol mee om. Ik fotografeer alles eerst, zodat het oorspronkelijke materiaal op beeld vastligt. Daarna kies en combineer ik kleuren en vormen, waarin ik de persoonlijkheid van het kind en dierbare herinneringen op een kunstzinnige manier probeer te vangen. Het resultaat is een herkenbaar en uniek ‘portret’.
Collagevormen
De collages kunnen worden ingelijst. Vooraf bespreken we wensen als het formaat van de collage en eventueel de kleur van de lijst (bijvoorbeeld de lievelingskleur van het kind).
